De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.
juli 25th, 2025Nog niet zo lang geleden bracht ik weer eens een bezoek aan meesteres Kate. Zoals eigenlijk altijd het geval is weet ik nooit welke ‘straf’ de meesteres voor mij in gedachten heeft. Altijd weer spannend dus. Zo ook deze keer. Nadat ik weer vriendelijk ontvangen was en m’n grenzen had aangegeven mocht ik me gaan douchen en daarna wachten totdat ik zou worden opgehaald voor het spel.
Na enige tijd ging de deur open en daar stond mrs. Kate. Ik werd al direct met de neus op de feiten gedrukt. Van de spanning en zenuwen had ik de vloer van de douche niet goed droog gemaakt en ook m’n kleren lagen niet keurig op een stapeltje. Nadat ik de vloer had droog gemaakt en m’n kleren keurig had opgevouwen werd ik naar de ontvangstruimte geleid. Daar moest ik m’n benen uit elkaar doen en m’n armen op schouderhoogte opzij brengen. Normaal gesproken geen probleem. Maar mrs. Kate begon me te inspecteren, kneep in m’n gevoelige tepels, tikte niet al te hard, maar net hard genoeg om het toch behoorlijk pijnlijk te doen aanvoelen, tegen m’n pik en ballen en dit alles duurde zodanig lang dat m’n uitgestrekte armen steeds zwaarder begonnen aan te voelen zodat ik m’n armen ietsje liet zakken. Dat ging helaas voor mij niet onopgemerkt aan de meesteres voorbij, hetgeen natuurlijk direct werd afgestraft. Mrs. Kate kneep weer met haar scherpe nagels in m’n tepels. Mrs. Kate zou stoppen wanneer ik een vraag met betrekking tot seks in het dierenrijk (welke vraag dat was verklap ik niet) goed zou beantwoorden. Helaas wist ik het goede antwoord niet te geven. Nog meer straf dus.
Na enige tijd mocht ik dan toch eindelijk m’n armen wat rust geven en werd ik naar de grote speelkamer gebracht. Hier zag ik een lage kruk in de vorm van een paardenzadel. Ik moest hierop plaatsnemen met m’n rug tegen een koud aanvoelende paal die in het midden van de kamer stond. Ik werd aan de paal vastgezet, m’n armen werden d.m.v. boeien achter m’n rug vastgemaakt en werden ook m’n benen met behulp van een touw vastgebonden. Ik kon dus geen kant meer op. En of dit alles nog niet genoeg was moest ik m’n mond een beetje openen en ging ook daar een touw doorheen, zodat ik moeilijk kon praten en bovendien al aardig begon te kwijlen.
De mrs. ging heel even weg om wat te pakken, en tot m’n schrik was dat de shock collar. Nu had ik wel eens een elektrospel gespeeld, maar toen werden de stroomstootjes langzaam opgevoerd. Dat is met de shock collar niet het geval. Ik had nog geen ervaring met dit apparaat. Vervolgens werd ik voor een moeilijke keuze gesteld. Wilde ik de shock collar om m’n nek of om m’n pik en ballen. Door het touw in m’n mond bracht ik met moeite uit dat ik toch voor m’n pik en ballen koos. Of dat een goede keus was zou de nabije toekomst wel uitwijzen, zo redeneerde ik. Mrs. Kate toonde de afstandsbediening en toonde me waar elk knopje voor diende. Nu werd het wat warrig in m’n hoofd. Allerlei gedachten, angsten en gevoelens gingen door m’n hoofd. Enerzijds was ik nieuwsgierig wat de elektroshock precies zou inhouden en of ik de pijn zou kunnen verdragen, anderzijds was ik daar ook best bang voor. Anders gezegd: angst en nieuwsgierigheid streden om voorrang. En de spanning werd nog flink opgevoerd omdat mrs. Kate voortdurend dreigde de shock toe te dienen, om dat vervolgens toch weer uit te stellen. Op een gegeven moment kreeg ik de opdracht om af te tellen van vijf tot nul. Ik kreeg nu klotsende oksels, want nu zou de shock dan toch komen, zo verwachtte ik. De meesteres genoot van de angst die duidelijk van m’n gezicht af te lezen viel. Ik telde af, sloot bij nul m’n ogen, maar tot m’n opluchting gebeurde er niets. Maar tegelijkertijd nam m’n angst nog meer toe, want ik was immers volkomen overgeleverd aan de grillen van de meesteres en m’n ogen lieten nauwelijks te verhullen angst zien. En dit vanwege het feit dat de shock nu toch, geheel onverwachts, zou kunnen worden toegediend.
Plots kwam de meesteres met heel iets anders aan. Twee latten, een korte en een lange. Ik had bij een vorig bezoek al kennis gemaakt met de lange versie en had daarmee al wat tikken op m’n achterste gehad, hetgeen had geresulteerd in pijnlijke en met sporen versierde billen. Nu mocht ik kiezen tussen vijf tikken met de korte, of tien tikken met de lange versie op m’n benen. Ook nu weer eigenlijk een onmogelijke keuze. Ik koos voor vijf tikken met de korte versie op m’n rechterbeen, een keuze die ik overigens niet goed uit kon leggen. Ik kreeg vijf harde tikken toegediend op m’n rechterdij en vervolgens tien ferme klappen met de lange lat op m’n linkerdij. Die had ik dus al te pakken. Vervolgens kwam de meesteres aan met schaarklemmen. Ik vreesde dat deze op m’n tepels geplaatst zouden worden, maar gelukkig voor mij werden die klemmen elders op m’n lichaam gezet, zoals op de armen, in m’n buik en, tot m’n opluchting, naast m’n tepels. Een zucht van verlichting was ongetwijfeld hoorbaar, maar na enige tijd werden de scharen verwijderd en wees de meesteres me op de ‘deukjes’ die de klemmen veroorzaakt hadden. Een nogal vernederende aanblik en ervaring.
Eindelijk werd het touw uit m’n mond verwijderd, maar veel soelaas gaf dat niet. Nadat ik een slokje had mogen drinken werd er een zogenaamde mondspreider in m’n mond gezet. Had ik hiervoor al enigszins zitten kwijlen, nu kon ik dat helemaal niet meer tegen houden. Het kwijl golfde uit m’n mond en viel op m’n borst, buik en pik. En alsof dat nog niet genoeg was kreeg ik ook nog een neushaak in m’n neus geplaatst. Deze werd strak aangetrokken zodat m’n hoofd recht omhoog stond. Ik werd er zo niet knapper op en werd dus flink vernederd. Dit leidde even af van de shock die ik nog te goed had. Mocht ik dat vergeten zijn, dan werd ik er nu weer fijntjes aan herinnerd. De meesteres speelde nog even met de afstandsbediening en ik moest weer, voor zover ik dat kon met de mondspreider en neushaak, aftellen. Met een van angst bibberende stem stootte ik wat klanken uit die duidden op aftellen. En toen ik eindelijk bij nul was aangeland zat ik klaar om een grote schreeuw van pijn te produceren. Ik was klaar voor de elektroshock.
Net toen ik, met alle vezels in m’n lijf strak gespannen en met gesloten ogen wachtte op een pijnlijke stroomshock op m’n pik en ballen begon de meesteres hard te lachen. Wat bleek? In de shock collar zat geen batterij. Anders gezegd: ik had meer dan een uur in angst gezeten. En dat dus geheel voor niets. Een mind fuck van een enorme proportie. Mrs. Kate had volop genoten van m’n angst. En eerlijk gezegd, ondanks de angst, ik dus ook. Want laten we eerlijk zijn, dit maakte het spel superspannend.
Je zou kunnen stellen dat er helemaal niets is gebeurd. En tegelijkertijd van alles. Dit spel zal ik mij ongetwijfeld nog lang herinneren. En ja, een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. Dat is wel de grootste les die ik met dit spel heb geleerd. Ik dank de meesteres voor het opdoen van deze ervaring.
Slaaf Nico
