Verslagen van slaven en slavinnen SM Meesteres Kate Den Haag

39.. 40.. “de laatste” … en pats! Daar is nummer 41. Zojuist heb ik van Meesteres Kate de laatste uithaal ontvangen met haar bullwhip. 41 klappen. Per bil, welteverstaan.

Het had niet veel gescheeld of ik was thuisgebleven. De dagen ervoor had ik ziek thuisgezeten. Koud, bonkend hoofd, rillerig en gammel. Maar zaterdagmiddag ging het weer OK. De weersomstandigheden waren, na aanvankelijke doemberichten van de meteodiensten, best goed. Rijkswaterstraatstrooit.nl gaf aan dat het stuk snelweg vanaf mijn woonplaats naar Den Haag helemaal gestrooid was, voor zover nodig. Dus stapte ik toch in de auto en reed zonder problemen naar de Hofstad. Het zou een heel bijzondere en grensverleggende avond worden.

Het was een hartelijk weerzien met Meesteres Kate, die ik enkele maanden ervoor voor het eerst had ontmoet bij de VSSM. We hebben toen een lang en goed gesprek gehad. Ze hielp me genereus met het insnoeren van mijn nieuwe corset, waarna we aanschoven in de bar. Daar maakte ik ook kennis met Meesteres Misty, die ik al enkele keren eerder had gezien maar nog niet had aangesproken. Gezellig raakten we aan de praat. Eerder die dag had Meesteres Kate aangegeven “In een zeer strenge en strikte bui vandaag..” te zijn. Waarop ik reageerde door te melden dat ik me die avond dan maar goed aan de etiquette zou gaan houden. Het gesprek kwam daardoor al snel op etiquette, level 2 en 3 en high protocol. Die onderwerpen staan al lang op mijn “curious about”-lijstje. Meesteres Kate en Meesteres Misty besloten om dat eens met mij uit te proberen, maar niet nadat ze eerst mijn incasseringsvemogen hadden getest met tepelklemmen en een mooi nagelpatroonkunstwerk op mijn rug.

Voor de high protocoltraining gingen we naar een van de vele kamers. Daar moest ik mij uitkleden, waarop een lichamelijke controle plaatsvond op de plek waar veel mannen volgens oude overleveringen hun hersenen hebben zitten. Meteen had ik strafpunten te pakken, want mijn ballen waren niet helemaal spekglad meer. Stom stom, normaal scheer ik ze altijd op de dag dat ik naar een party ga, maar vandaag was ik dat glad (sic) vergeten! Het volgende onderdeel was een dressuurkuurtje door Meesteres Kate. Halve slag naar links. Twee stappen naar rechts. Liggen op de rug met handen en benen gestrekt te lucht in. Doe maar even 10 Jumping Jacks, slaaf! En die opdrachten volgden steeds sneller achter elkaar. Ja, BDSM is meteen een stukje conditietraining. 🙂 Ook hierbij ging het een aantal keren fout.. en doordat er ook nog eens verschillende regels golden per Meesteres (zo mocht ik bijvoorbeeld de één wel aankijken, maar de ander niet), was het high protocol volhouden niet zo makkelijk als ik dacht. Ook iets eenvoudigs als je vinger opsteken wanneer je iets wilt vragen vergat ik nog wel eens. Het aantal strafpunten nam nog net niet exponentieel toe. Blijft u vooral lezen om te weten te komen hoe de verrekening van de strafpunten plaatsvond!

Maar eerst gebeurde er nog wat anders. Meesteres Misty had haar electro-apparaatje meegebracht en stond te popelen om daarmee aan de slag te gaan. Nu ben ik niet zo van electro, dacht ik. Ik heb zelf wel eens een el cheapo tens-apparaatje gekocht en daar wat mee geëxperimenteerd op lage levels. Dat stelt natuurlijk niets voor. Verder heb ik, toen ik een jaar of 9 was, eens een dartpijltje in een stopcontact gestopt. Dat ik dit nog kan typen is waarschijnlijk te danken aan de kunststof flight van de verder metalen dartpijl. Ik kreeg een onaangename schok, en heb sindsdien nooit meer met stopcontacten gerommeld zonder eerst de stroom eraf te halen. En dan zijn er nog de vonken die op koude, droge dagen vaak overslaan als ik metalen behuizingen aanraak. Ook niet leuk. Maar na wat heen en weer praten besloot ik uiteindelijk toch maar de “Misty-manier” van electro uit te proberen. Ik mocht met mijn rug tegen haar aan gaan zitten, met mijn handen op haar benen. Op die manier kon ze voelen hoe ik de prikkels ervoer. Ze bracht de electroden om mijn ballen en pik aan. Heel langzaam voerde ze de intensiteit op. Een tijdje voelde ik niets, vervolgens een soort van zachte speldeprikjes. Toen ik zachtjes in haar been kneep stopte ze met het opvoeren van de intensiteit. Tot mijn eigen verbazing vroeg ik even later of het alstublieft intenser mocht. Dus voerde ze de intensiteit weer op, tot ik weer een signaal gaf. En dat ging zo nog een paar keer door. Ik hield mijn ogen angstvallig dichtgeknepen, geconcentreerd op het doorstaan van de prikkels, maar volgens getuigen in de kamer hadden de electrische prikkelingen een positieve invloed op de zwelling van mijn pik. Al met al een mooie introductie tot electro. Iets wat ik zeker verder hoop te ontwikkelen.

Uiteindelijk werd het tijd om de strafpunten af te rekenen. Meesteres Kate had een assortiment slagwerk meegenomen, variërend van floggers, een rubberen plak en een cane tot een bullwhip. In eerste instantie koos ik voor de rubberen plak. Meesteres Kate vroeg hoeveel slagen ik daarmee dacht te kunnen doorstaan. Aarzelend antwoordde ik 15. Waarop een in de kamer aanwezige Meester en zijn slavin vertelden dat de slavin er wel 40 had weten te doorstaan. Dat moet toch te overtreffen zijn door die slaaf, vond iedereen. Toen Meesteres Kate vervolgens aan mij vroeg hoeveel het er dan moesten worden antwoordde ik “41”. “Akkoord, 41…. per bil.”. Ik werd opgedragen om op handen en knieën op het bed te gaan zitten.
Meesteres Kate beval me om de individuele slagen, per bil, hardop te tellen. Dat leek weer makkelijk, maar ik ging er constant mee de fout in. Waardoor er telkens weer opnieuw begonnen werd met tellen. Op een gegeven moment was Meesteres Kate dit (terecht) zat en zei dat zij ze dan wel zou tellen. En mocht ik kiezen tussen doorgaan met de rubberen plak of met een bullwhip. Aangezien ik nog nooit een bullwhip had ervaren besloot ik uiteindelijk daarvoor te kiezen. 41 slagen dus, per bil.

Pats! …. Pats! …. Pats! Aanvankelijk zat er een flinke tijd tussen de opeenvolgende slagen. Venijnig hard, en naarmate het aantal slagen vorderde moest ik me steeds meer concentreren op het doorstaan van de felle pijnscheuten die via de zenuwen van mijn billen naar mijn brein werden doorgegeven. Gelukkig stopte Meesteres Kate om de 10 slagen even om te checken hoe het met me ging en te benadrukken dat als het niet meer ging ik toch echt “genade” moest zeggen. Die korte tijd gaf me weer even de kans om me een beetje op te laden. Na de 41 slagen op mijn ene bil had ik toch echt zoiets van “oei, hoe ga ik verdorie die andere 41 slagen doorstaan?”. Nou ja, de klassieke trucs als de pijnsignalen door mijn brein in akoestische signalen en signalen naar andere spieren om te laten zetten dus. Met het nodige gegrom, gekreet en korte spiertrekkingen wist ik de impact van de volgende 41 slagen af te leiden. Hoewel ik er op een gegeven moment dichtbij was om toch “Genade” te roepen. Na afloop volgde een uitgebreid nazorgtraject. Ik mocht rustig op mijn buik op het bed gaan liggen en ontspannen. Meesteres Kate maakte een foto van de fraaie marks die haar bullwhip op mijn billen achterliet. Die heb ik uiteraard vol trots op mijn profiel gezet.

Na een tijdje in de bar te hebben gezeten en wat te hebben gedronken, mocht ik de Dames allebei nog een uitgebreide voetmassage geven in de Engelse kamer.

Wat maakt dit geheel nu zo bijzonder voor mij? Wat brengt het teweeg in mijn brein? Voor mij is het het “totaalpakket” van het dienstbaar zijn aan beeldschone, strenge vrouwen, regels moeten volgen, opdrachten moeten uitvoeren, geboeid/vastgebonden zijn en de controle uit handen geven. Tot op een bepaalde hoogte vind ik pijn lekker. Tegelijkertijd is het een uitdaging om die pijn te doorstaan en de dominant trots te maken. Zeker als daarbij de grens verlegd wordt. En, klassiek: waar “normale” mensen gruwelen van dit soort dingen, begint het bij mij te kriebelen als ik er alleen al aan denk. “Whips and chains excite me”, zong Rihanna enkele jaren geleden. Van mij mag ze die tekst uitbreiden met eerder genoemde zaken. 😉

Graag wil ik Meesteres Kate en Meesteres Misty nogmaals danken voor de fantastische en onvergetelijke ervaringen die ze mij hebben gegeven deze avond! Jullie zijn geweldig!