Door slavin Cassie van House of Submission
Het was een mooie donderdagavond. Meesteres Kate had mij
gevraagd om koffie te zetten, wat ik , dacht ik, zonder problemen wel even zou
doen. Het is nog van die heerlijke originele filterkoffie. Drie schepjes koffie
op zes streepjes water. Ik kon alleen niet goed zien waar ik die zes kon vinden, tot ik aan de binnenkant
de nummers zag staat. Blindelings volgde ik die, ook al was het lastig te zien. Gevuld en al zette ik de
machine aan en de koffie begon te druppelen. Na een tijdje ging ik kijken of de
koffie al klaar was en toen dacht ik…oeps…
Ik zag de cijfers op de zijkant van de glazen kom staan waar
de koffie zich in had verzameld, en deze stond inmiddels op acht. Dat was
teveel, wat dus zou resulteren in te slappe koffie. Er was maar een manier om
zeker te zijn. Ik schonk de koffie in en bracht deze naar Meesteres Kate. Zij
had de koffie ook al gezien en wist al dat deze te slap zou zijn. Ik grijnsde
een klein beetje en vertelde haar dat ik gemengde gevoelens had. Aan de ene
kant wilde ik natuurlijk dat de koffie
perfect zou zijn, zeker voor de Meesteres. Maar stiekem aan de andere kant
hoopte een klein beetje dat deze niet goed zou zijn. Meesteres Kate had mij al
gewaarschuwd, dat als de koffie niet goed zou zijn, er gevolgen aan zouden
vastzitten. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb absoluut niet met voorbedachte
rade de koffie verkeerd afgestemd. Daar ben ik een te pietje precies voor en ik
houd de Meesteres liever tevreden. Dan ben ik het ook.
Terwijl de koffie werd opgedronken moest ik uit de collectie
zwepen er eentje kiezen waarvan ik zou denken ; Ooef, dat is me er eentje. Een
zweep die nieuw zou zijn, en misschien wel grensverleggend.
Ik liep de stellingen langs, de collectie is enorm en ik
vind het heel lastig om keuzes te maken. Twijfels door mijn hoofd, wat heeft welke impact, welk gevoel. wat is voor
mij geschikt?
Ik koos er een en legde hem neer. Meesteres keek mij aan
en vroeg mij of ik wist dat ik op safe speelde met deze. Het was een
zweep met veel smalle rubberen stroken. Ik had het idee dat deze bij neerkomen
wel venijniger zou zijn maar niets blijk minder waar. Ik hing haar terug en
keek verder, wederom met de onkunde om te besluiten wat door mijn hoofd gierde. Ik had
ondertussen ook al een andere gezien waarvan ik zeker weten dacht,: Never nooit
niet! Het was een zweep met slierten , gemaakt van kleine metalen ringetjes. En
toch kon ik het niet laten om deze onder de aandacht te brengen bij de
Meesteres.
Ik keek verder en
kwam bij een suède zweep, lange slierten met allerlei knoopjes erin. Ik dacht
dat die knoopjes wel pijn zouden doen, vandaar mijn keuze. Meesteres Kate was
ondertussen opgestaan en vroeg mij of ik wist hoe een bepaalde zweep heette. Ze
liep naar de plaats waar deze lag ik ik liep volgzaam achter haar aan. Ze pakte
deze op en liet mij even voelen. Een zware zweep, dikkere stroken en vrij lang.
” Dit is de bruut” zei ze en mijn ogen werden iets
groter. Ik was mij aan het indenken wat voor een impact dat deze zou kunnen hebben. Zo was er nog een
tweede genaamd de Ugly. Beiden voelden zwaar. De een met rubberen stroken, de
ander leer. Ik was zeker wel onder de indruk ervan en vroeg mij af of zij deze
zou gaan gebruiken. Ik vind het heel lastig om in te schatten hoever ik kan gaan.
Ik weet van mijzelf dat ik niet iemand
ben die snel zal opgeven en ik verleg graag mijn grenzen. Ik ben
perfectionistisch en wil graag dat de Meesteres trots op mij kan zijn.
De polsboeien en enkelboeien was het enige dat ik nog aanhad
op het moment dat ik plaatsnam op het strafbankje. Ik leunde voorover en liet
mijn handen aan de zijkant hangen die vervolgens met een touw aan de boeien
werd vastgemaakt. Mijn enkels en knieen werden met touwen ook vastgemaakt en ik
voelde meer touw, vlak onder mijn billen doorglijden. Nadat ze nog een riem
over mijn middel had gebonden kon ik geen kant meer op. Wat een heerlijk
gevoel. Gebonden vrijheid.
Tot mijn grote verrassing, iets wat ik totaal niet had
verwacht was de ballgag die de Meesteres vervolgens zachtjes tussen mijn kaken duwde.
De riempjes werden dichtgesnoerd en het
duurde al niet lang voordat er wat kwijl op de grond terecht kwam. Vervolgens
legde ze de zweep met metalen slierten voor mijn neus op de grond neer zodat ik
er lekker naar kon kijken. Ik grinnikte een beetje zenuwachtig toen mijn ogen
ze in beeld kregen. Had ze dat nou echt gedaan? En zou ze er iets mee doen? De radertjes
in mijn hoofd begonnen weer te draaien.Omdat ik geen genade kon uitspreken op
deze manier krijg ik een metalen… bankschroef? in mijn handen waarmee ik
tegen de poot van de strafbank kon tikken. Nou ja, natuurlijk niet echt een
bankschroef, maar meer voor het mannelijke geslachtsdeel. Althans, dat denk ik,
ik kende het item niet. Mijn lichaam was
koud en moest eerst worden opgewarmd. De
handen van Meesteres Kate kletterden op mijn billen. Vaak en met gepaste
snelheid om ze alvast een mooie rode
gloed te geven en op te warmen.. Wat ze ook
zeker deden. Er zaten al wat kleine sporen op van een cane die eerder
was gebruikt voor het maken van een paar mooie foto’s . De cane kwam ook later
zeker nog aan bod om de sporen een beetje meer te laten leven.
Langzaamaan werd er uitgebreid naar de zwepen. Meerdere
zwepen kwamen aan bod. Vergeef me, ik zou echt de volgorde niet meer weten.
Maar ik weet nog wel dat toen eenmaal de
Bruut voor de eerste keer neerkwam, ik het
gewicht voelde. Wat een ding! Ik was zeker onder de indruk en bij elke
slag voelde ik de pijn. Sommige slagen voelde meer als een echo, een gold die
door mijn lichaam vloeide. Een trans die mij eraan herinnerde dat ik leefde om
vervolgens weer een scherpere pijn te voelen op een stukje huid wat een tijdje
gespaard was gebleven.
Tijd voor een korte pauze en Meesteres Kate had even mooi de
tijd om de sporen op mijn ronde billen te bekijken. Ineens scheen er een licht
en had ze een lamp op mijn achterste gezet om het beter te kunnen bekijken. De
ballgag was inmiddels al uit dus ik kon mij moeiteloos verwoorden toen ik door
de grond zakte van schaamte omdat ze een haartje hier en daar had ontdekt die
ik over het hoofd had gezien. Ik wilde wegkruipen maar kon nergens
naartoe. Voor een moment had ik het daar
heel moeilijk mee en schoot ik bijna vol. Wat moest ze wel niet van mij denken.
Dit gebeurde
overigens voor de Bruut en de Ugly op mij neerdaalden. Ook de kettingzweep kwam
aan bod later, die is echt niet voor de beginner kan ik iedereen vertellen. Oei
oei, wat is dat een gemene. Misschien kunnen we die omdopen tot The Mean. Maar
ik voelde mij wel trots dat ik haar had doorstaan.
Zoals ik al zei, de volgorde en wat er allemaal is gebruikt
is mij niet bijgebleven op een paar hoogte en dieptepunten na. En over punten
gesproken, op een gevoelige huid voelen
die kleine prikkers van de wartenberger wiel zoveel scherper. Vooral op de al gevoelige plekken en ik kon
mij nergens verstoppen ervoor. Het kietelde en het prikte. Er was geen uitweg.
Er kwam een volgende opdracht. Meesteres Kate heeft denk ik
heel goed door hoe ik in elkaar steek en hoever ze met mij kan gaan en vertelde
mij dat ik moest aangeven wanneer ik de volgende slag van een bepaalde zweep
kon hebben. Ik herinner me nog dat deze bij elke slag doordrong tot het diepst van mijn lijf en ik had zeker een
momentje nodig om ervan bij te komen. Opgeven? Zeker niet. Was dit de geheimzinnige abdias, de lange
vlecht? Nu ik er langer over nadenk,
misschien wel. Wie weet kom ik er ooit achter. Ik voelde mij trots weer dat ik
deze opdracht had volbracht. De Meesteres veranderde de opdracht. 5 slagen,
geen genade. Pas na de 5 was het
toegestaan. Dapper als ik was hield ik vol. En dit was volgens mij de Tawse,
die hiervoor werd gebruikt. Tijdens sommige slagen wilde ik wel genade zeggen.
Pijn deed het zeker, maar het was o zo
fijn, en vooral het moment na de vijfde. Hopelijk is de Meesteres net zo trots
op mij als ik dat ben.
Pas bij de laatste.. deze leren dubbele plak. Het was bij deze , die voor een tweede keer die
avond gebruikt werd, dat ik mijn genade uitsprak en ik brak. Ik voelde me goed, en toch kwamen
de eerste tranen over mijn wangen rollen. Alle energie was eruit en my god, wat
was het een bevrijding. Meesteres Kate legde een handdoek over mij heen en
maakte mij los. Ik trilde en toen ik eenmaal rustig zat , glas cola in mijn
handen en een zorgzame Meesteres die mij in haar armen nam, drong alles tot mij
door. Dit was waar ik mij thuis voelde. Waar ik mij prettig voelde. Mij veilig
voelde en mijzelf kon zijn.
Naderhand toen ik weer helemaal bij zinnen was kon ik een
kijkje nemen op de tafel welke spullen er nog meer waren gebruikt. Zwepen,
slapper, cane. Ze noemde een abdias, een metalen handvat met een leren vlecht
eraan van ongeveer 50 cm. Die kon ik mij helemaal niet herinneren . Het
mysterie van de avond. En ik was flabbergasted van een roller met spikes, de
rol was ongeveer 15/20 cm breed met scherpe puntjes. Ook die kon ik totaal niet
plaatsen. Het laat mij weer zien, waar dat koppie helemaal heengaat tijdens
zo’n spel, en ik blijf het fantastisch vinden.
Meesteres Kate, heel erg bedankt.